Gallery Eikona - Matterhorn

In 2019 kwamen we met het gezin bij elkaar om de plannen voor de zomer te bespreken. Onze oudste zoon ging niet meer mee, de jongste wel. Op de vraag waar hij graag heen wilde, had hij niet direct een antwoord. Maar toen ik hem vroeg wat hij op vakantie het liefst wilde doen, antwoordde hij volmondig: skiën! Ook wij zagen dit wel zitten. Ik ging op zoek naar een skigebied met een gletsjer waar je in de zomer kon skiën en kwam uit op de Zwitserse plaats Zermatt. En we hadden ons geen beter plek kunnen voorstellen. Want naast dat we er een heerlijke vakantie hebben gehad, is Zermatt dankzij de indrukwekkende natuur en de mooie omgeving ook nog eens een geweldige plek om de mooiste foto’s te maken. Met als resultaat een prachtige serie foto’s, ieder met zijn eigen verhaal. Bekijk de foto’s hieronder en laat je verleiden door al het natuurschoon dat deze prachtige plek te bieden heeft.

uitsnede Matterhorn - Zermatt-serie | Allios Deite Eikona - Ada Goverde

Deel 1 – Matterhorn

Zermatt is een autovrij dorp. De inwoners parkeren hun gemotoriseerde voertuigen aan de rand van het dorp. In het dorp zelf rijdt men rond in elektrische wagens, een soort golfkarretjes. Ze zijn er in diverse variaties, afhankelijk van gebruik, met meer ruimte voor mensen, bagage of voorraden. Als toerist kom je overigens met de auto of bus niet verder dan het dorpje Täsch. Hier parkeer je je auto en vanaf daar reis je de laatste kilometers per trein. Dit is overigens uitstekend geregeld; de pendeltrein naar Zermatt vertrekt ieder kwartier. Wat opvalt in het station van Täsch is het hoge aantal Aziatische toeristen. Blijkbaar is er in Zermatt iets bijzonders dat deze toeristen aantrekt.

Relaxed naar een spannend uitzicht

Het was heerlijk om het laatste stukje met de trein af te leggen. Geen stress over welke afslag te nemen, afgeleid raken door de omgeving of moeten zoeken naar bordjes voor de vakantiewoning. Gewoon lekker relaxen en genieten van de prachtige omgeving, zoals het riviertje langs het spoor, kleine watervallen en imposante rotswanden. Tijdens de rit waren onze Aziatische medetoeristen duidelijk in spannende afwachting van iets dat er nog aan zat te komen. Ik had nog altijd geen idee van wat dat was, maar ze waren er erg opgewonden over. Ergens op de helft van de rit werd duidelijk wat alle opwinding veroorzaakte: het eerste uitzicht op de prachtige Matterhorn.

 

Imposant uitzicht

Het laatste stuk van het dal tussen Täsch en Zermatt is smal. Op sommige plaatsen is er niet veel meer ruimte dan nodig is voor een spoor, een rivier en een weg. Die kronkelen samen omhoog naar Zermatt en onderweg heb je op een paar plaatsen fenomenaal uitzicht op de Matterhorn. De zichtbaarheid van de beroemde Tobleroneberg werd overigens steeds duidelijk aangekondigd door alle ooh’s en aah’s van de mensen die verder voorin de trein zaten.

 

Het blijft een imposant beeld om de berg te zien met zijn bijna 4500 meter hoogte. Zelfs als je je al op 1200 meter begeeft. En eerlijk is eerlijk, we gingen dan wel naar Zermatt om te skiën in de zomer, maar ik had heel bewust een appartement geboekt met uitzicht op de beroemdste berg van het dal. Mét balkon, zodat ik mijn statief en camera kon neerzetten en met regelmaat een foto kon nemen totdat ik mijn ideale plaatje van deze ‘reus’ te pakken had.

 

De ideale foto

Op het station van Zermatt wachtte de eigenaar van het appartement ons op. Al onze bagage en wijzelf gingen in en op zijn elektrische karretje mee en tien minuten later stonden we in ons vakantieverblijf. Ik was de hemel te rijk; los van alle ruimte in het appartement bleken we geen balkon te hebben maar een terras van zeker vier bij vier meter. Tijdens onze twee weken in Zermatt heb ik deze imposante berg natuurlijk meerdere keren per dag op de foto gezet. En iedere keer dacht ik, zo’n wolkje rond de top is best leuk, maar ik wil ook de top zien op de foto. Eén middag is me dat gegund, met als resultaat deze foto.

Deel 2 – Smeltwater

Wat geweldig is om te doen in Zermatt, is om jezelf door een van de vele liften een stuk de berg op te laten brengen en de omgeving te verkennen. De liftpassen zijn flink aan de prijs maar echt de moeite waard. Zorg wel dat je je beter voorbereidt dan ik voordat je de lift instapt. Tenzij je er geen probleem mee hebt om een beetje kou te lijden.

 

In zomerse outfit de sneeuw in

In mijn enthousiasme stapte ik met onze kersverse liftpassen in het gondeltje dat ons naar een hoogte van ruim 2000 meter bracht. Mijn outfit bestond uit een zomerse wandelbroek, een t-shirt en ballerina’s. Ik had nog wel een warm vest in mijn tas. En mijn fototoestel natuurlijk.

uitsnede Smeltwater - Zermatt-serie | Allios Deite Eikona - Ada Goverde

En daar stond ik vervolgens, hoger dan 2000 meter, met ijskoude voeten een stuk minder enthousiast dan beneden in het dorp zelf. Mijn partner en zoon vonden het geweldig tussen de plassen gesmolten sneeuw waar nog ijs op lag, sneeuwplaten en stenen. Ach, koude voeten heb ik toch al standaard, mijn vest was warm en mijn fototoestel hing al om mijn nek.

 

Koud, maar mooie foto’s

Van beren op de weg heb ik niet zo’n last. Ik heb wel eens gezegd, ‘zet jij een beer op de weg, dan schiet ik hem af en maak ik er een bontjas van’. In de figuurlijke zin van het woord natuurlijk. Met andere woorden: ik zie wel risico’s, maar in plaats van daarover te gaan zitten tobben, buig ik ze om naar kansen. En daarom ging ik vrolijk op zoek naar mijn kansen en vergat dat mijn (bijna) blote voeten af en toe wegzakten in de sneeuw. De beer was geschoten en de bontjas lag klaar.

 

Naast een aantal mooie foto’s die ik privé houd, leverde het ook dit geweldige kunstwerk op: een foto van een strookje smeltwater tussen de losse keien, op weg naar het dal. Hoewel de gekleurde versie van deze foto prachtige groene tinten heeft, is hij in zwart-wit mooier, mysterieuzer en spannender.

Deel 3 – Waterkom

Dat je, naast het hele jaar door skiën, ook fantastische wandelingen kunt maken in Zermatt, moge ondertussen duidelijk zijn. Er is zoveel moois te zien in het bergmassief.

 

Fascinerend spel van rotsen en water

Terwijl we richting Gornergrat wandelden zag ik opeens deze doodlopende uitloper. Stroompjes blauwgrijs water die van de bergtoppen afstromen richting een bijna surrealistisch landschap van alleen steen en water. Het water verzamelt zich in een kom die al is volgelopen en overstroomt naar een tweede, kleinere kom. Het begin van een rivier is geboren.

Wat opvalt is dat de rotsen in eerste instantie gewoon grijs lijken. Maar als je iets langer kijkt, zie je heel veel kleurschakeringen tussen het grijs. De rotsen links boven de waterkom bevatten meerdere kleurtinten. Net als de rotsen daarboven, boven het waterstroompje. Aan de rechterkant ligt een donkere, bijna zwarte rotsformatie. En hoe langer je naar de foto kijkt, hoe meer plukken sneeuw je ziet. De kom vol water lijkt wel een grote turquoise steen in plaats van een uit de kluiten gewassen plas met water. Het water ligt nog voor een deel in de zon. Het deel dat in de schaduw ligt, lijkt een groenere tint te hebben.

Is het gek, dat toen ik dit zag, ik weer stopte om de nodige foto’s te nemen? Zo’n fascinerend spel van twee basale elementen, water en rotsen, en verder helemaal niets. Zoveel kleuren, zoveel patronen, zoveel dingen om te ontdekken, vastgelegd op een simpele foto.

Deel 4 – Bloedende rots

Skiën in de zomer doe je op de gletsjer en die ligt hoog. Mijn zoon en ik gingen dus met ski’s en in skiuitrusting omhoog naar meer dan 4000 meter. Bij twintig graden op 1200 meter was dit nog best een uitdaging.

 

Geweldige uitzichten en details

Als ik naar zo’n hoogte ga, omgeven door de reuzen van Europa, dan zit mijn fototoestel natuurlijk in mijn tas. In de bergen ben ik vaak onder de indruk van al het natuurgeweld en de geweldige uitzichten. Tegelijkertijd let ik ook op de details, want ook dan zie je de mooiste dingen. Doordat ik op een uitkijkpunt op 4000 meter niet alleen om mij heen keek maar ook naar beneden, ontdekte ik deze uitstekende rots. Fantastisch, die oranjerode afzetting op de groengrijze rotsen met een metaalachtige glans eroverheen. Ik ben geen geoloog, maar ik heb het sterke vermoeden dat de oranjerode afzetting werd veroorzaakt door een verhoogde ijzerconcentratie op die plekken.

Bloedende Rots - Zermatt-serie | Allios Deite Eikona - Ada Goverde

Mijn fantasie gaat op de loop

De kleur en de vorm van de rots brengen ook mijn fantasie op gang. Leuk al die kennis van je bètastudie, maar dat rode heeft echt niets met ijzer te maken. Ja, ijzer uit iemands bloed. Er is daar gewoon iemand vanuit het uitkijkplatform naar beneden gestort en aan de rotspunt gespietst. Het lichaam is al geborgen en netjes opgeruimd. Ze hebben alle stukjes meegenomen maar ze vergaten het bloed op de rots op te ruimen. Het was vast te koud daar op 4000 meter om de klus netjes af te maken. Want hoewel het hartje zomer was, stond ik er wel in mijn skipak en had ik die ochtend nog even paar pistes bedwongen. En dan nog, wie zou vermoeden dat het bloed was op die rots? En was er iemand gevallen of misschien wel geduwd? In alle vroegte, toen het bergstation net open was en er verder nog niemand in de buurt was…Of misschien had een verliefd stelletje gekke capriolen uitgehaald om een mooie foto te maken van hen samen en was eenvan hen misschien wel over de rand gevallen. Wat een drama…

Werkelijkheid

Terug naar de werkelijkheid. De foto is echt geweldig geworden. De spitse rots met rode en oranje vlekken, de omringende rotspartijen al wat vager. Door de foto af te laten drukken op metallic papier krijgt het glanzende grijze oppervlak van de rotsen echt een metaalachtige uitstraling. Stel je eens voor dat je dit in je kamer hebt hangen!

Deel 5 – Wandelaars

Soms zie je dingen pas achteraf. Dat is wel een voordeel van fotografie. Foto’s die niet scherp zijn gaan weg. Op de foto’s die wel scherp zijn zie je details die je met het blote oog zijn ontgaan. Dat gebeurde ook met deze foto van de Breithorn.

 

Breithorn

Tijdens de skiochtenden kwamen we bij één lift steevast groepjes wandelaars tegen die met touwen aan elkaar vastzaten. Ze kruisten de sleeplift waar wij inzaten en gingen al wandelend naar een gedeelte van het bergmassief dat voor skiërs niet toegankelijk was. In de omgeving van Zermatt zijn veel wandelroutes. Als we niet op de ski’s stonden, maakten we wandelingen in het dal. Overigens gingen we niet zo ver en hoog als de wandelaars die we in het skigebied zagen. Op een van die wandelingen was de Breithorn prominent aanwezig. Ik bedacht me dat het de berg moest zijn waar onze sneeuwwandelaars naar op weg waren. De kleine Matterhorn, waar het bergstation van de lift zich bevindt, ligt rechts naast de Breithorn.

Wandelaars

Kleurverschillen

Voordat ik de foto maakte zag ik de horizontale kleurverschillen in de sneeuwlagen. Ze waren zichtbaar op de plaatsen waar de sneeuwlagen zijn gaan schuiven of zijn afgebroken. Op het formaat 140×105 komen deze subtiele kleurverschillen extra goed tot hun recht. Net als het contrast van de donkere rotsen en hun verticale lijnen en de subtiele kleurschakeringen met bruin en grijs.

 

Wandelaars

Wat ik niet zag op het moment van fotograferen, maar pas later toen ik de scherpte van de verschillende versies aan het beoordelen was, waren de twee wandelaars. Ze lopen aan de rechterkant van de top. Ze waren direct mijn helden en de foto dankt zijn naam aan deze mensen. Ik vind het een mooie gedachte dat ik twee van de mensen, die ik op de piste heb gezien toen ze op weg waren naar deze top, ook daadwerkelijk op de foto heb gezet. Geen idee natuurlijk of dat ook echt zo is…Mijn zoon ziet overigens iets heel anders in deze foto. In de linkerkant van de berg, het gedeelte waar de sneeuw verschoven is, ziet hij een gezicht, gezien van de zijkant. De strakke sneeuwlaag bovenin is een aerodynamische helm van een wielrenner. Het is maar net hoe je ergens naar kijkt.

Deel 6 – Mussen in love

Van al dat gewandel krijg je dorst en honger. Doordat Zermatt autovrij is, is er veel ruimte voor terrassen. Die zijn dan ook in ruime mate aanwezig. En het is er goed toeven. Niet alleen omdat het eten en drinken er goed is, maar ook omdat er van alles is te zien. Op het terras mensen kijken is een van mijn favoriete bezigheden. Ik kijk naar medeterrasgenoten en naar iedereen die langs komt lopen. Met of zonder tassen of koffers, huisdieren, onderweg naar een activiteit, of bezig met het zoeken naar de laatste souvenirs voordat de reis verder gaat of terug naar huis.

Mussen

Maar waar ik mij het meest verbaasde en met heel veel plezier naar keek waren de mussen. Op alle terrassen zie je ze fladderen. Het zijn net kleine kinderen; ze zitten elkaar achterna en dagen elkaar uit. Soms lijkt het alsof ze tikkertje en verstoppertje tegelijk spelen. Omdat er geen auto’s rijden is het vrolijke gekwetter van al die fladderende vogeltjes overal te horen.

Supersnelle sluitertijden niet snel genoeg

Zittend op het terras hadden we een uitstekend plekje met uitzicht op bomen en struiken die de mussen blijkbaar hadden bestempeld als hun speelplaats. Mijn camera ging in de sportmodus. Als ik dan de ontspanknop indruk wordt er iedere 1/10 seconde een foto gemaakt totdat ik weer loslaat. Ideaal dus voor snel bewegende mussen.

Maar deze beestjes waren zo snel dat veel foto’s helemaal niet scherp waren. En dan bedoel ik niet dat er een vleugel of pootje niet scherp was, wat juist heel mooi kan zijn op een foto. Nee, de hele mus was onscherp en soms zelfs niet meer dan een vage vlek, ondanks dat de sluitertijd behoorlijk snel stond. Gelukkig geef ik niet snel op. Ik had al gezien dat verschillende mussen af en toe heel dicht bij elkaar kropen. Het leek wel of ze een soort verliefd gedrag vertoonden. En dat in juli.

 

De aanhouder wint

De struiken naast het terras waren donker en met hun schutkleuren vielen de mussen gemakkelijk weg tegen de achtergrond. Gelukkig staken er links en rechts ook wat takken uit de struiken en boompjes die daartussen stonden. Daarop vestigde ik mijn hoop en met een fikse dosis geduld kom je vervolgens een heel eind.

 

Door het tegenlicht lijkt de foto in zwart-wit te zijn afgedrukt. Dat is hij niet, maar in de nabewerking heb ik het effect wel gebruikt om er een bijzondere kleurstelling van te maken. Het zwart-witeffect met de zilverblauwe bewolkte lucht wordt in de afdruk van de foto benadrukt door het gebruik van metallic papier.

Deel 7 – Bergen en lucht

Een mooie wandeling vinden in Zermatt of de rest van het Mattertal is geen probleem. Wat wel een uitdaging is, is om een wandeling te vinden die uitzicht blijft geven op al die mooie reuzen in de omgeving. Als je start in Zermatt en je loopt richting het bergmassief moet je zorgen dat je niet te hoog uitkomt. De temperatuur daalt dan snel en de paden worden minder goed begaanbaar.

 

Prachtige bergen en dalen

Met een beetje postduifgevoel en met hulp van de bordjes op de kruisingen van de wandelpaden, lukte het ons heel aardig om op de bonnefooi een mooie wandeling te maken. We gingen over kronkelende paadjes die eerst een beetje stijgen en daarna weer een beetje dalen, (haarspeld)bochten maken of een andere route kruisen. Ondertussen gaven deze paadjes prachtig uitzicht op de meest fantastische pieken rondom het dal. Het biedt een prachtig kleurenspel van rotsen, sneeuw en planten. Langs de paden zie je grotere en kleinere watervallen, meertjes en rotsen, een paar groepjes dieren die een kruising lijken tussen schapen en geiten, kleine wilde dieren en natuurlijk de nodige bloemen, vogels en insecten.

 

Schapen of geiten?

Die schaap-geitachtige beesten (we zijn er nooit achtergekomen wat het nu precies waren), stelden ons trouwens nog voor een raadsel. Loop je rustig over de paden, genietend van al het moois om je heen, hoor je opeens heel zacht gerinkel. Het is zo zacht dat je eerst twijfelt of je het wel echt hebt gehoord. Dan hoor je nog een keer en vervolgens vraag je je partner of hij het ook hoort. Dat blijkt zo te zijn maar ook hij heeft geen idee waar het vandaan komt. Dus ga je allebei zoekend om je heen kijken, ervan overtuigd dat er ergens koeien met bellen om hun nek rondlopen en dat je die niet zomaar over het hoofd ziet. Uiteindelijk zagen we die schapen (of geiten) toen we de zoveelste kronkel in het pad hadden gehad en net over een heuveltje konden kijken. Daar lag, op een paar honderd meter bij ons vandaan, een groepje dieren op een grote rots uit te rusten. Het was lastig om ze goed te onderscheiden, want ze hadden een natuurlijke schutkleur. Voor een goede foto waren ze te ver weg, helaas.

Bergen en lucht

Toen we weer terugliepen naar het dorp over het pad met kronkels, heuveltjes en dalen, doemde opeens het beeld van ‘Bergen en lucht’ op. De wolken maken bijna een spiegelbeeld van de bergen op de achtergrond. Hierdoor creëren ze een punt in het midden van de foto, dat je aandacht blijft trekken, ondanks alle kleuren en details die op de voorgrond te zien zijn. Door de foto af te werken met 6 mm acryl, wordt het effect van de diepte van de foto extra versterkt.

Deel 8 – Paarse aantrekkingskracht

Niet alleen in Zermatt kun je mooie wandelingen maken, ook in de rest van het dal zijn wandelpaden en routes uitgezet. Zelfs meerdaagse wandelingen langs hutten. Dat is niet mijn ding, maar de pareltjes eruit halen doe ik graag. In het dal ligt het dorp Randa en daar hebben ze iets bijzonders. Tot 2020 kon je daar wandelen over de langste hangbrug ter wereld met een lengte van bijna 500 meter en 85 meter boven het ravijn. Een slecht idee voor mensen met hoogtevrees.

 

Hangbrug

In 2020 is in Portugal een hangbrug geopend die nog langer is, maar hé, 500 meter lopen over een hangbrug is een flink eind en bovendien fantastisch om te ervaren. Je moet er wel wat voor over hebben. Vanaf het station van Randa kun je een “rondje” lopen over een route waarin de brug is opgenomen. Een geweldige ervaring, maar het uitzicht krijg je niet voor niets. Laat je niet verrassen door de lengte van de wandeling. Met minder dan tien km lijkt de afstand niet veel voor te stellen, maar…

 

De route vanaf het station gaat ruim 800 omhoog over steile paadjes en de vele treden over de brug. Daarna ga je weer 800 meter omlaag op een vergelijkbare manier. Omhoog: killing voor je kuiten en mijn korte achillespezen. Omlaag: ubertraining voor je bovenbenen.

Gallery Eikona - Paarse Aantrekkingskracht

Focus op dichtbij

Door de inspanning van het naar boven en naar beneden lopen en door de oneffenheden in het pad, was het zaak om goed te kijken waar je liep. Dat zorgde er dan weer voor dat je een focus kreeg op wat er allemaal te zien was direct op en naast het pad waarop je op liep. Het hielp trouwens wel dat er veel bomen om ons heen stonden, zo leidde het uitzicht op al die bergen niet zo af.

 

En toen opeens, in een hoekje in de schaduw, op weg naar beneden zag ik ze: een paar kleine paarse bloemen. Omdat ze zo mooi afstaken tegen het groene gras waren ze onweerstaanbaar. In werkelijkheid waren de bloemen zelf amper een centimeter groot. De aantrekkingskracht is met het formaat van de foto meegegroeid.

 

Ik realiseerde me later pas de fotografische mogelijkheden van de brug. Ik ben er wel mee bezig geweest, maar vanuit een beperkt aantal hoeken. Misschien moet ik dus nog een keer terug om daar het nodige mee te doen. Of we gaan een keer naar een andere lange hangbrug, we zullen zien.

Recommended Posts

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *