fbpx Skip to content

Het verhaal van Ada Goverde

Hoe het allemaal begon

Toen ik elf jaar was kreeg ik mijn eerste camera, een oude Ilford die mijn vader tot dat moment had gebruikt. Het moment was goed gekozen, want we gingen naar Blijdorp. Mijn ouders hadden fotorolletjes meegenomen, maar hadden geen idee dat ik totaal niet zou letten op de beperkingen die fotograferen toen nog had. Het ene na het andere rolletje schoot ik vol en toen we weggingen had ik bijna honderd foto’s gemaakt. Als mijn ouders meer fotorolletjes bij zich hadden gehad, had die ik ook nog volgeschoten.

 

In de jaren daarna ontpopte ik me als de fotograaf in het gezin. Als ik zelf op pad ging, ging mijn fototoestel mee. Het enige dat mijn drang om foto’s te maken in bedwang hield was het feit dat er maar een beperkt aantal foto’s op een rolletje pasten en dat het laten ontwikkelen en afdrukken van je foto’s aardig prijzig was. Ook de rolletjes zelf waren niet goedkoop. Het leerde mij om foto’s vooral níet te maken.

Analoog of digitaal

Uit het analoge tijdperk heb ik stapels met fotoalbums liggen en misschien nog wel grotere stapels met foto’s die het nooit hebben gered om in een album te komen. Bij het aanbreken van het digitale tijdperk huiverde ik even. Niet omdat ik dacht dat deze periode wel zou overwaaien, maar omdat de kwaliteit van digitale foto’s in het begin nog niet kon tippen aan de kwaliteit van het analoge systeem. Toen kwam ik erachter dat ik niet alleen foto’s wilde maken die je aan de muur hangt omdat ze mooi zijn. Het moest ook technisch mogelijk zijn om ze op serieus groot formaat aan die muur op te hangen. 

Keuzes maken

Toen ik de stap maakte naar digitale fotografie moest ik wennen aan de vrijheid. Het digitale tijdperk maakte het mogelijk om eindeloos te fotograferen en vooral te experimenteren. Waar het bij analoog fotograferen een kunst is om een foto niet te maken, is het bij digitaal fotograferen vooral de kunst om foto’s weg te gooien. Duizend foto’s maken op vakantie is leuk, maar daar moet uiteindelijk de helft van weg. Af en toe is het best lastig kiezen.

 

Ik heb al een tijd een speciale harde schijf waarop ik mijn digitale foto’s bewaar. De fysieke stapel foto’s groeit niet meer, maar op die schijf komen er steeds meer foto’s bij. Soms maak ik een album van vakantiefoto’s, maar niet altijd. Dat voelde een paar jaar geleden niet meer goed. Ik wilde toch meer doen met mijn foto’s dan ze opslaan en ze af en toe eens bekijken.

Het ontstaan van de webshop

Stap voor stap ben ik in huis gaan kijken hoe en waar ik mijn foto’s kon gebruiken. Ik kwam best een eind:

    Op mijn laptop als screensaver

    Op een paar kale muren

    Op een deur

    Op de achterkant van een kast die dienstdoet als scheidingswand

    Op de panelen die de schuine wand op zolder afsluiten

    Op de website van mijn adviesbureau

 

Maar mijn huis en beschikbare ruimte zijn beperkt. Op een gegeven moment zijn de wanden vol en de deuren op. Begin 2019 trok ik de stoute schoenen aan en heb ik hardop gezegd dat mijn foto’s het waard zijn om op groot formaat aan de muur te hangen. Niet alleen op de muren bij mij thuis, maar bij iedereen die ze mooi vindt en op alle plekken die inspiratie kunnen gebruiken.

 

Sinds 2019 zijn mijn foto’s dus voor iedereen verkrijgbaar: op groot formaat en geschikt voor iedere ruimte die kleur, inspiratie of sfeer nodig heeft.

Waar mijn foto’s over gaan

In mijn foto’s laat ik graag de kleine dagelijkse dingen zie die mij verwonderen. Dingen waarbij ik denk ‘oh, kijk eens’ of ‘jeetje’. Of gewoon even ademloos sta te kijken. Het zijn momenten die je tegenkomt in je tuin, tijdens een wandeling, op vakantie.

Niet omdat je ernaar opzoek bent, maar omdat je je openstelt voor je omgeving. Geluk zit vaak in kleine dingen en die leg ik graag vast.

Soms inspireren die dagelijkse dingen tot het echt creëeren van een bijzonder beeld. Dan ga ik aan de slag met kleurenfilters en/ of tegenlicht en speel ik met de instellingen van mijn fototoestel tot de foto eruit zoals ik in gedachten heb.